Yastık

Ne çok çatlak yazdım

Çatlayıp ortada kaldım

Ne de çok çatlak yazdım

Nerede benim insanım?

Nerede benim insanım.


Çatlakların arasından sızan güneş, 

Kara buluttan duvarla bütünleş

Kafiyeler çok zor kalleş

Yine çatlakları sığdırmışım

Çatlayıp ortada kalmışım

Yine çatlakları sığdırmışım

Çatlayıp ortada kalmışım


Bir sır vereyim mi sana

Çatlakların arasında

Lanetlendim ben yazmakla

Çatlakları yazmakla

Sadece yazmakla

Çatlakları yazmakla

Ne mutlu bir hayat

Çatlaklarla hatırlanınca

Yazmazdım bunları

Birazcık aklım olsa


Eskiden şarkılar isterdim mezarımda

Şimdi fark etmez aslında

Geriye bir ben kalmayınca

En kötü halimden başka


En kötü ben miyim

Tembel, korkmuş, utanmış

Kendini bir halt sanmış, zaman kaybı

Ağzıma gelir kelimeler

Ne boş işler

Bu bitişler

Gitseler

Azar

azar

 

Ve kafanı koyduğunda o yastığa

Yeni bir gün başlıyor bir kez daha

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mitolojiler ve Halk Folklorlarında Karga-Kuzgun Motifi

5 - Onurdoğan: Benzediği Kadar Farklı

Anlamsı İki Hikaye