Peşimizdeki - Yaşayan Hayaletler
Yaşayan Hayaletler
"Geçmişimi bilmiyorum." dedi küçük kız "Sadece şu an varım, şu anın farkındayım. Geçmişte bir ben daha olamaz." sesini yükseltmişti. Önünde duran metal tepsiden bir kurabiyeyi ağzına tıkıştırdı. Oluşan görüntü hiç de nazik bir leydiye benzemiyordu. Hizmetçi rahatsızca kıpırdandı. Konuşacakmış gibi duruşunu dikleştirdi ama nefesini verip gözlerini yere indirmekle yetindi. Hareket kızın gözünden kaçmadı. "Bir sorun mu var?" bir eliyle ağzını kapatıyordu. Meraklı gözleriyle hizmetçiyi süzdü.
"Hayır, hanımım! Endişelenmeyin, ben... sadece... fikirleriniz kafama pek yatmadı." dedi hizmetçi. Telaşla sallanan elleri komik bir görüntü oluşturuyordu. Leydinin dikkatini kaybetmemek için hızlıca devam etti "Geçmişte elbette bir tane daha sizden var. Çay partisini şuan arka bahçedeki çardak yerine büyük salonda, burada gerçekleştirmemizin sebebi de geçmişiniz." Sanki büyük salonda olduğunu yeni fark etmiş gibi etrafına bakındı. Gözlerini, içlerine bir şeyler kaçmış gibi kırpıştırıyordu. Endişeyle konuşmaya başladı "Bahçede beni üzecek bir şey mi yaptın? Şuan burada olmamızın, temiz havada çay içmememize sebep olacak bir şey mi yaptın?"
Hizmetçinin yüzünü kederli bir görüntü aldı. "Hayır, hanımım... Ben yapmadım. Artık görüşmeyi bıraktığınız başka bir leydi yüzünden." gürültülü bir şekilde yutkundu. "Endişelenmeyin kendisi malikaneden kovuldu ve yıllardı buraya uğramadı. Bana iyice tembihlemiştiniz. O günden beri bütün çay partilerini büyük salonda gerçekleştiriyoruz." Kafasını kaldırmıyordu. Kızdan bir karşılık gelmesini bekliyordu. O karşılık geldi. "O leydiyle uzun süredir konuşmuyorum değil mi? Sadece tanrı bilir, yüzünü bile hatırlamıyorum." sesi sinirli çıkıyordu. Hizmetçi alışılmış bir iç geçirmeyle kafasını kaldırdı "Hanımım isterseniz hemencecik yiyecekleri bahçeye taşıyabilirim." Kızın cevabını beklemeden elini tepsiye uzattı. Kız ayağa fırladı "Dur, hemen dur! Bunu yapamazsın. Bahçeye gidemem. O gün olanlardan sonra... O gün..." sesinde dehşet ve kafa karışıklığı vardı.
"Yüzünü bile hatırlamadığım birinin, ne olduğunu bilmediğim bir davranışı nasıl olur da beni etkileyebilir... Ben... Ben... Hayır olamaz." Yüzünü boş bir bakış aldı. Huzursuzca titredi. "Geçmişimi bilmiyorum." dedi masum kız. "Sadece şu an varım, şu anın farkındayım. Geçmişte bir ben daha olamaz." sesini yükseltmişti.
"Geçmişimi bilmiyorum." dedi küçük kız "Sadece şu an varım, şu anın farkındayım. Geçmişte bir ben daha olamaz." sesini yükseltmişti. Önünde duran metal tepsiden bir kurabiyeyi ağzına tıkıştırdı. Oluşan görüntü hiç de nazik bir leydiye benzemiyordu. Hizmetçi rahatsızca kıpırdandı. Konuşacakmış gibi duruşunu dikleştirdi ama nefesini verip gözlerini yere indirmekle yetindi. Hareket kızın gözünden kaçmadı. "Bir sorun mu var?" bir eliyle ağzını kapatıyordu. Meraklı gözleriyle hizmetçiyi süzdü.
"Hayır, hanımım! Endişelenmeyin, ben... sadece... fikirleriniz kafama pek yatmadı." dedi hizmetçi. Telaşla sallanan elleri komik bir görüntü oluşturuyordu. Leydinin dikkatini kaybetmemek için hızlıca devam etti "Geçmişte elbette bir tane daha sizden var. Çay partisini şuan arka bahçedeki çardak yerine büyük salonda, burada gerçekleştirmemizin sebebi de geçmişiniz." Sanki büyük salonda olduğunu yeni fark etmiş gibi etrafına bakındı. Gözlerini, içlerine bir şeyler kaçmış gibi kırpıştırıyordu. Endişeyle konuşmaya başladı "Bahçede beni üzecek bir şey mi yaptın? Şuan burada olmamızın, temiz havada çay içmememize sebep olacak bir şey mi yaptın?"
Hizmetçinin yüzünü kederli bir görüntü aldı. "Hayır, hanımım... Ben yapmadım. Artık görüşmeyi bıraktığınız başka bir leydi yüzünden." gürültülü bir şekilde yutkundu. "Endişelenmeyin kendisi malikaneden kovuldu ve yıllardı buraya uğramadı. Bana iyice tembihlemiştiniz. O günden beri bütün çay partilerini büyük salonda gerçekleştiriyoruz." Kafasını kaldırmıyordu. Kızdan bir karşılık gelmesini bekliyordu. O karşılık geldi. "O leydiyle uzun süredir konuşmuyorum değil mi? Sadece tanrı bilir, yüzünü bile hatırlamıyorum." sesi sinirli çıkıyordu. Hizmetçi alışılmış bir iç geçirmeyle kafasını kaldırdı "Hanımım isterseniz hemencecik yiyecekleri bahçeye taşıyabilirim." Kızın cevabını beklemeden elini tepsiye uzattı. Kız ayağa fırladı "Dur, hemen dur! Bunu yapamazsın. Bahçeye gidemem. O gün olanlardan sonra... O gün..." sesinde dehşet ve kafa karışıklığı vardı.
"Yüzünü bile hatırlamadığım birinin, ne olduğunu bilmediğim bir davranışı nasıl olur da beni etkileyebilir... Ben... Ben... Hayır olamaz." Yüzünü boş bir bakış aldı. Huzursuzca titredi. "Geçmişimi bilmiyorum." dedi masum kız. "Sadece şu an varım, şu anın farkındayım. Geçmişte bir ben daha olamaz." sesini yükseltmişti.
Yorumlar
Yorum Gönder