Kargaşalar

Varlığın büyülüyor Huzur veriyorsun gülüşünle Seni pek tanımamıştım ama Anneannemin de evi böyle                                                                                                                 idi.

  With those Gogh'y eyes, I know deep in my heart, Is it snowing, is this ice? I am ready to take my part. Through fields of sunflowers, Thunderstorm creates a whole new start. Waiting my fermented blossoms, Still, see them eyes wide shut. Oh, those Gogh'y eyes, An art piece, in disguise, Captivate my soul, a heartfelt tie This is life, with the best surprise.

Ne çok çatlak yazdım Çatlayıp ortada kaldım Ne de çok çatlak yazdım Nerede benim insanım? Nerede benim insanım. Çatlakların arasından sızan güneş,  Kara buluttan duvarla bütünleş Kafiyeler çok zor kalleş Yine çatlakları sığdırmışım Çatlayıp ortada kalmışım Yine çatlakları sığdırmışım Çatlayıp ortada kalmışım Bir sır vereyim mi sana Çatlakların arasında Lanetlendim ben yazmakla Çatlakları yazmakla Sadece yazmakla Çatlakları yazmakla Ne mutlu bir hayat Çatlaklarla hatırlanınca Yazmazdım bunları Birazcık aklım olsa Eskiden şarkılar isterdim mezarımda Şimdi fark etmez aslında Geriye bir ben kalmayınca En kötü halimden başka En kötü ben miyim Tembel, korkmuş, utanmış Kendini bir halt sanmış, zaman kaybı Ağzıma gelir kelimeler Ne boş işler Bu bitişler Gitseler Azar azar   Ve kafanı koyduğunda o yastığa Yeni bir gün başlıyor bir kez daha