Kargaşalar

 Uykunun Uğramadığı Geceler     Gecenin bir vakti uyandım. Tüm dünyanın sessizce beklemeye karar verdiği vakitlerden biriydi. Sanki başıma gelen şeylerin inanması güç bir rüya olup olmadığından emin olmak istiyordum. Gördüğüm şey, tek kelimeyle anlatılamayacak kadar harikuladeydi. Öylesine orada olamayacak kadar güzel bir çiçekti. Bir anlığına kendimi onun bakışlarına kaptırdım. Bana her zaman önemliymişim gibi bakan gözleri bir kemanın hüzünlü sesi kadar mavi ve çamlardan oluşan uçsuz bucaksız bir ormanın hayalinin geride bıraktığı izlercesine derindi. Böylesine gözler için bakmak, içindeki tüm yıldızlarla siyah gökyüzünün varlığı kadar güzel bir lütuftu. Saçları dünyanın kalbinde yanan bir ateşin en sıcak yerinden rengini almış, güneşin bile kıskanacağı bir zariflikle etrafa ışık saçıyordu. Bu muazzam ateş kalbimin en ücra köşelerinde bile kolayca unutulamayacak kıvılcımlar yaktı. Dudağının hemen kenarında beliren o zarif kıvrımlara ufak bir gülücük kondurmak için neler vermezdim ki

Kaybettim: Birkaç Duygu, Biraz Aklımı ve Bu Hikayenin Sonunu    Pazar günlerinin en sıradanına uyanmış olmalıyım.  diye düşündü. Yapacağı her şey aynıydı. Söyleyeceği ilk söz belliydi. Gün boyunca ne zaman gözünü ovuşturacağının bile zamanının, önceden kararlaştırıldığını düşünüyordu. Ama beklemediği bir şey oldu. İkinci esnemesi ve ilk yüz yıkamasının arasındaki o kısa vakitte yatağına dönüp akşamı beklemeye karar verdi. Çünkü benim hikayelerim hep gece vakti gerçekleşiyordu.  O gün gökyüzüne baktığında fark etmişti. Her gece orda bulunması gereken parlak yıldızlar kendini gizliyordu. Acaba kimin ışığından bu kadar çekindiler?  diye düşündü. Eminim böylesine muazzam bir görüntüyü bir kez bile görsem, ömrüm boyunca hiç unutamayacağım en özel hayal tuvalini doldururdu.  Daha önce de söylemiştim, onun için hayal tuvalleri çok olasıydı. Ama bu seferki heyecanı farklıydı. Onu en çok etkileyen "Mutlu Bir Bahar" isimli tablo tamamen yıldızlardan oluşuyordu. Yıldızlardan bile güzel.