Bir Ömür Meram Bay P: "Bütün bu yaşamak gürültüsü içinde ruhun vazifesi o kadar azalıyor ki" Bay A: Geriye ne bıraktığınla kalıyor sadece. Bazen bir kitap, bir çiçek veyahut bir insan. Onlar da büyüyor, filizleniyor. Böylelikle ruhun sonsuzluğa ulaşıyor. Bayan Ö: Ya bir şey bırakamazsan. Yok olup gider misin bu karanlıkta, yoksa karanlık dedikleri şeye mi dönüşürsün? Bay A: Az önce Oğuz'la da konuştuk bunu, ne tesadüf. Bayan Ö: Bir çiçek bile bırakamadığını düşün. Bay A: Seni gören bir kişi için bile bir fikir bırakmışsındır beyninin derinliklerinde. Bayan Ö: Sandığımızdan çok yaşıyoruz. Yaşadığımız her an etkiliyoruz. Bay A: Gerektiğinden çok yaşıyoruz. Yaşadığımız her an etkiliyoruz. Bayan Ö: Gerektiğinden çok hayallerimizden az... Belki de hayal ettiğimiz kadar yaşıyoruz. Bay A: Ve hep en çoğunu hayal ediyoruz. Bayan Ö: Çünkü köpek balığı yüzmeyi bıraktığında nasıl batıyorsa biz de batıyoruz gerçek dediğimiz bu büyük yalanda. Bay A: Aslında hiç...